Paradoxaal effect van Kwaliteitsbudget Verpleeghuiszorg

Het Kwaliteitskader Verpleeghuiszorg en de extra vrijgekomen middelen uit het kwaliteitsbudget geven een belangrijke impuls aan het organiseren van meer nabijheid en persoonlijke aandacht voor cliënten en bewoners van zorginstellingen. Maar tegelijkertijd wordt het paradoxale effect van de uitgangspunten van het kwaliteitsbudget steeds duidelijker: waar het vooral inzet op ‘extra handen aan het bed’ is dat nou net het probleem; die handen zijn er niet. Zorginstellingen lopen tegen de grenzen van de arbeidsmarkt aan en het borgen van toekomstbestendige langdurige zorg vraagt om een fundamentele herbezinning op zorg. De samenleving geeft daarbij de richting al aan: de klassieke grenzen tussen zorgdisciplines vervallen en zal zorg steeds nadrukkelijker buiten de muren van zorginstellingen, in netwerkverband, bij de cliënt thuis worden georganiseerd. Het potentieel voor het verbinden van zorgtechnologie met de menselijke maat in zorg is veelbelovend, maar ook complex. Want zorgtechnologie omvat veel meer dan de hype rondom zorgrobots, virtual reality en artifical intelligence. Het gaat ook over het slimmer benutten van bestaande gegevens om zorgprocessen te verbeteren en kwaliteit te verbeteren. Wat vraagt deze beweging van zorginstellingen, van zorgprocessen en vooral van de medewerkers én cliënten?

De Prinsjesdagbeschouwing Langdurige Zorg, een initiatief van de Blommestein Groep, is een kleinschalig en zeer interactief dinerdebat waarbij we met een select gezelschap van zorgbestuurders, professionals en ondernemers inzoomen op het borgen van de menselijke maat in cliënt-gedreven zorg, tegen de achtergrond van een krappe arbeidsmarkt en een veranderend zorgparadigma: méér zorg, méér thuis, méér technologie…..met minder verzorgenden.

Steven de Waal zal als tafelvoorzitter en gespreksleider de dialoog aan tafel begeleiden.

Deelname op uitnodiging