FC Utrecht gedeeltelijk verkocht!

Het afgelopen half jaar heb ik me, op verzoek van stakeholders, bestuurlijk beziggehouden met een voetbalclub, FC Utrecht. De voltallige RvC was na een conflict afgetreden. Er moest worden puin geruimd. Dat hebben we gedaan, in een bestuur van 3 mensen, onder voorzitterschap van Boele Staal, ex-commissaris van Utrecht. Eind van het liedje was echter de verkoop aan van Seumeren, een ex-ondernemer uit de omgeving van Utrecht met een echt voetbalhart. Ik blijf nu betrokken als voorzitter van het bestuur van de minderheidsaandeelhouder. Een erg spannende en hectische tijd, maar ik heb me laten vertellen dat de voetballerij niet anders kent.
Mijn ervaring met onderhandelingen in bedrijfovernames kwam goed van pas. Voor mij biedt deze case nu een kans in werkelijkheid te observeren wat er met de prestaties gebeurt als een organisatie van een non-profitgerichte aansturing overgaat op een profitgerichte, van afstandelijk naar betrokken toezicht en vooral als iemand erbij betrokken wordt die er ‘met zijn eigen geld’ in zit. Een ding heb ik echter al geleerd: er is in de voetballerij nauwelijks een relatie tussen dit soort bestuurlijk gedoe en hoe het eerste elftal voetbalt. Want ondanks alle aankopen die nu mogelijk werden en ook in de zomer gedaan zijn, waren de eerste wedstrijden van FC Utrecht slecht. Dus waar moet ik nu deze nieuwe bestuursconstructie wel op beoordelen?