Interview door Harry Starren

In het weekend van 1 april 2007 werd een interview met mij uitgezonden voor BNR in de reeks ‘Harry Starren in gesprek met..’. Harry en ik kennen elkaar al heel lang, vanuit een gedeelde en brede interesse in wat er in de publieke sector en in management aan de hand is. Hij heeft dat ingevuld vanuit zijn directeurschap bij De Baak en vele lezingen over managementtrends. Ik heb dat gedaan via mijn vennootschap bij het consultancy bureau Boer & Croon en vele lezingen over allerlei trends in publieke sectoren als zorg, energie, volkshuisvesting, overheidsorganisatie e.d. Toch konden we elkaar over de microfoon in de studio nieuwe vragen stellen en nieuwe nuances in de antwoorden vinden.
Met name de mechanismen achter de ontwikkelingen in de PvdA en de verschuiving van mijn positie daarin intrigeerden hem (en mij) in dit gesprek zeer. Eerst was daar mijn intensieve bestuurlijke betrokkenheid bij de PvdA in de periode 2001-2005, waarin we vanuit diepe droefenis door goed beleid en bestuur terugkwamen in de electorale waardering en waarbij ook mijn advies over het zorgstelsel ons weer terug bracht in dat debat. En dan nu weer een heel andere constellatie, ook voor mij, na de verkiezingsnederlaag en het weer regeren. Kort na deze radiouitzending stortte de PvdA verder in door de uitzending van de Wouter Tapes en de crisis rond het nieuwe partijbestuur en zijn voorzitter. Het lijkt allemaal zo ontzettend gemakkelijk op en neer te jojo-en. Succes uit het verleden zegt helemaal niks over resultaten in de nabije toekomst.

Specifiek probleem voor de PvdA

Dit is echter niet alleen inherent aan ‘de politiek’. Het ligt ook aan de manier waarop de PvdA (niet) met consistentie en koersvastheid omgaat. Het lijkt alsof de PvdA structureel en cultureel zo in elkaar zit dat ze telkens weer geheel opnieuw begint, met nieuwe mensen, nieuwe ideeën, nieuwe problemen van teambuilding. Een soort kortademigheid die voortkomt uit intern wantrouwen en grote onzekerheid bij alle spelers. Anders is niet te verklaren dat het succes van voorjaar 2006 in de gemeenteraadsverkiezingen zo snel wordt vergeten en tot hoogoplopende interne conflicten leidt.