Publieke Omroep: hoofdpijndossier

Recent heeft de PvdA haar visie op de publieke omroep gepresenteerd, een co-produktie van Tweede Kamerfractie en Wiardi Beckman Stichting. In een uitgebreid interview ben ik bij deze visieontwikkeling betrokken, voortbouwend op mijn eerder werk voor de 9 omroepverenigingen, cumulerend in het zogenaamde ’tien punten plan’. In feite zat achter dat plan de basisfilosofie van Public SPACE wat betreft de sturingsfilosofie rond maatschappelijke ondernemingen.

Over dit plan is veel commotie uitgebroken in Hilversum waardoor men toch niet tot een gezamenlijke visie is kunnen komen en daarmee dat hele complexe vraagstuk van het toekomstgericht maken van de publieke omroep bij de ‘amateurs’ van Den Haag terecht kwam. Met alle vervelende en verwarrende gevolgen van dien. Het PvdA plan onderkent dat en laat gelukkig nog veel overeind van de rol van de omroepverenigingen als verankering van het begrip ‘pluriformiteit’ in de samenleving. Grootste nadeel van dit plan en het officiele kabinets plan is telkens dat men geen oplossing biedt voor het hybride en onduidelijke karakter van de centrale leiding, nu nog aangeduid als de ‘Raad van Bestuur’. Dit zijn formeel ambtenaren (ze worden immers benoemd door de politiek) en kunnen bijna niet de ondernemers zijn die je nodig hebt als je moet concurreren met commerciele TV-en Entertainment ondernemers. Die zitten, in een goed vormgegeven bestel, nu net bij die vermaledijde omroepverenigingen! Ongetwijfeld een dossier-to-be-continued.