Zwakten Strategie Nederland: Schiphol

In ons manifest van 2007 hebben we een eerste analyse gegeven van de sterkten en zwakten van de strategische positie van Nederland. De ontwikkelingen rond Schiphol onderstrepen deze analyse alleen maar.

Belangrijke zwakten die we noemden:

• geen grote projecten meer kunnen bedenken, laat staan realiseren, dus gebrek aan allure, ambitie en ambachtelijkheid,
• geen echte samenwerking publieke en private partijen,
• kleinschalige bestuurlijke verkokering,
• geen nationaal perspectief op cultuur, identiteit, historie en
• regenteske omgang met ‘de burger’.

Een van onze voorbeelden waar anders en strategischer zou moeten worden gehandeld, was Schiphol. Wij constateerden dat het in die volle, dure Randstad volstrekt verkeerd lag en dat anderen, onder andere Atlanta, er om die reden voor kiezen elders volgens een geheel nieuw plan (‘blue ocean‘ strategie) een betere, grotere en efficiëntere luchthaven neer te leggen. En dus moet je Schiphol verplaatsen. We noemden 2 opties: Flevopolder en Voor de Kust. Dat verdient zichzelf met de grondprijs van het vrijkomende stuk terug, naast de doelgerichte, niet vrijblijvende investering in watertechniek. Helaas, maar zo gaat dat met strategische analyses, beginnen we gelijk te krijgen: Schiphol zakt weg in de mondiale lijstjes (FD van 18 aug 09) , maar vooral: het blijkt niet langer te moeten gaan over het bijbouwen van startbanen, nu al is onze vervoerscapaciteit per landingsbaan belachelijk laag, maar om een nieuw design. Het gaat dus niet om al dan niet uitbreiden (de groef van 15 jaar politiek en lobby) maar om verplaatsen en opnieuw beginnen! Dat nu staat haaks op onze huidige nationale cultuur van kleine stapjes, veel overleg, verkokering en onderhouden in plaats van investeren. Niet kiezen is wegzakken.