Campagne Obama’s Zorgplan (2)

Hoe moeten we verklaren dat Obama en ‘zijn’ Democratische senatoren Capitol Hill verlaten en zich begeven in vrijwel ongeregisseerde (zie de beschrijving bij Washington Post over de opkomende meeting in Montana) publieksdebatten? Om het in perspectief te plaatsen: het is alsof Ab Klink of eigenlijk Jan-Peter Balkenende zich naar Groningen of Rotterdam begeeft om daar de recente kabinetsplannen rond de verdere liberalisering van de ziekenhuizen of de hervorming van de AWBZ openlijk te gaan verdedigen, in een grote zaal, met veel media attentie, met ongeselecteerd publiek en nog voor het parlement erover heeft kunnen spreken of er zelfs maar volledig uitgewerkte plannen zijn (in het Amerikaans Congress wordt nu nog steeds in drie verschillende comités gewerkt aan verschillende versies van zorgplannen! (zie onder andere The Economist van 1 augustus). Dus is de vergelijking nog even anders: Balkenende gaat op pad om een plan te verdedigen dat ergens in Tweede of Eerste kamer door diverse coalities van kamerleden uit regeringsfracties (en zelfs oppositie) in elkaar wordt geknutseld! Amazing!
De volgende veronderstellingen hiervoor circuleren in diverse opiniebladen en blogs:

1. Obama is de inhoudelijke regie kwijt, het Witte Huis is al lang niet meer in de lead bij het ontwikkelen van zorgvisies en dus stort hij zich in hetgeen hij vooral goed kan: campaigning en probeert langs de lijn van publieke steun weer politiek gezag en momentum op te bouwen;
2. Het gevecht om de publieke opinie wordt hem vroegtijdig opgedrongen, omdat de hele Washingtonse machinerie van politici, media en lobbyisten al sinds zijn verkiezing weet dat health care het grote binnenlandse onderwerp zal worden. Hun plannen, hun cijfers en hun communicatie strategieeen zijn inmiddels in orde (terwijl Obama nog een paar andere kwesties te doen had, zoals Afghanistan, Economische crisis, Irak, Iran, Guantanamo Bay) en op het punt staan deze te activeren; maar dan is toch nog wonderlijk (en wellicht bewonderenswaardig) dat hij er zo head over heels zelf instapt! Je zou zeggen: waar is zijn minister voor health care, in dit geval Kathleen Sebelius, die hij dan toch vooruit kan sturen?
3. Het is het trauma ‘Clinton/Clinton‘: aan het begin van de Bill Clinton regeerperiode is het plan tot hervorming van de zorg dat onder leiding van Hillary Clinton werd opgesteld vroegtijdig in de publieke opinie, gestuurd door de private lobby van verzekeraars, pharmaceutische industrie en dokters, om zeep geholpen. Blijkbaar kan dat dus, zorg is een emotioneel heftig en financieel belangrijk onderwerp dat iedere burger raakt. De Democraten willen dat niet nog een keer meemaken. Ook dit argument suggereert toch een soort paniek of minstens onrust in het Obama kamp. En weer is het dan ook weer lovenswaardig dat Obama dan zijn volle politieke gewicht (en nek) in deze strijd werpt.

Vanuit de relatieve gewenning aan de politieke cultuur van Nederland blijft me dat dus het meest verbazen: dat bij Obama een politieke strijd om een cruciaal thema ook betekent dat hij persoonlijk ‘de straat op gaat‘. Wordt hier democratische politiek herschreven of is het de foute keuze van een succesvol campaigner, maar onervaren president die niet kan delegeren?