Visioen. Column voor Zorgvisie

Ik heb een visioen: een grote stevige zwarte Surinaamse vrouw wast over circa 10 jaar de billen van Geert Wilders.

Hij niet langer blond, maar grijs. In een verpleeghuis of gewoon aan huis. Of een tengere Indonesische vrouw met hoofddoekje op. Ik wil maar zeggen: ons komend personeelsgebrek in de zorg is weliswaar zorgwekkend, maar heeft ook positieve kanten.

“Het belangrijkste is dat het een uitwisseling wordt van kennis, diploma’s, opleidingen, stages etc.”

Opties

Voor dat komend personeelsgebrek zijn er grofweg vijf opties:

1. Beter werven en opleiden
2. Verschuiving van taken naar minder gekwalificeerd personeel (alhoewel dat ook schaarser wordt)
3. Meer inzetten van informele zorg
4. Allerlei functies in en rond de zorg vervangen door automatisering en ICT
5. Werving over de grenzen

Wederzijds investeren

Als we de eerste vier goed gedaan hebben (en ik zie daar al veel aanzetten toe), komt toch uiteindelijk ook de vijfde variant in beeld. Ik vind dat we daar heel zorgvuldig in moeten opereren, met name naar de ‘donor’ landen van dat zorgpersoneel. Zoals mijn Surinaamse en Indonesische voorbeeld uit het begin. Niet grofweg mensen gaan weghalen of weglokken met onze hoge salarissen en goede voorzieningen, maar wederzijds investeren. Het belangrijkste is dat het een uitwisseling wordt van kennis, diploma’s, opleidingen, stages etc. Ik stel me zo voor dat onze UMC’s en Hogescholen daar dependances openen en gaan meewerken aan het versterken van ook hun zorg. Voorwaar ook een fraai toekomstperspectief.

Deze column werd op 30 november 2010 gepubliceerd op Zorgvisie.nl

Noot van de redactie: ten behoeve van de leesbaarheid zijn tussenkopjes en citaten toegevoegd.