Waarden en politieke strijd in de PvdA (2)

De spanning tussen politieke organisatie en politieke inhoud langs de lijn van waarden is zo actueel en campagne technisch zo belangrijk geworden door de media- en beeldcultuur. De roep om consistentie, de zoektocht naar integriteit, de (opgeklopte) waardering van persoonlijkheden, het volgen van de politiek alsof het een soap drama is. Allemaal ‘waarden’ geladen kenmerken.
(Dit is het vervolg van een eerder bericht over waarden en politieke strijd in de PvdA)
Men zoekt zeer fundamenteel: ‘Wie is die politicus echt’. Wie is te vertrouwen in het politieke spel dat de meeste kiezers als geheel niet vertrouwen. Belangrijke spanningen ontstaan daardoor tussen politieke visie (waar moet de samenleving heen?) en noodzakelijke organisatie cultuur (hoe doen we ons werk: het behouden van steun uit de samenleving?).

Voorbeelden van spanning

Voorbeelden zouden kunnen zijn: pleiten voor loondienst en sociale zekerheid van werknemers en tegelijk jezelf organiseren met alleen freelancers. Of: pleiten voor meer ICT en zelf geen goede website hebben. Of: pleiten voor snelle, communicatie van onderop en zelf nog een resolutiesysteem hebben met textuele amendementen op veel te lange texten. Veel daarvan is overigens binnen de PvdA de laatste jaren aangepakt.

Hoe win je verkiezingen?

Maar ik heb het hier over de strategische kant: hoe je verkiezingen wint. En die vergt, zonder concessies: moderne organisatie, centrale regie, hiërarchie, loyaliteit, elkaar steunen, ook in de pers, tegelijk een heel snelle lijn met vrijwilligers, frontlinie, werkvloer en, niet te vergeten, allianties in het maatschappelijk krachtenveld. Politiek wordt niet bedreven door politieke partijen alleen, maar door iedere belangengroep, het is zaak daarbij echte aansluiting te hebben en het juiste platform te bieden. Mooiste recente voorbeeld: de Obama-campagne. Vergeleken hiermee heeft de PvdA nog veel slagen te maken, maar loopt zeker niet achter op andere partijen. Kern is de omslag naar een beeldcultuur, voor kiezer en dus partij. Binnen die dominantie is er hoogstens de kwestie dat partijcultuur, hoe belangrijk ook, toch minder impact heeft dan het juiste boegbeeld en zijn/haar retorische vaardigheden.