Tijd om mee te doen

Ik zie een land in angst en zonder koers. De angst voor de neergang van voorzieningen, van onze internationale concurrentiepositie en van wijken en woonomgeving. Die angst wordt al enige tijd politiek geëxploiteerd en van een krachtig stemgeluid voorzien, gericht op uitsluiting en repressie. Daartegenover missen velen in het land nu een richtinggevende, hoopgevende, houdbare koers en heldere communicatie.

Keuzes die een mildere balans vinden tussen harde en ingrijpende maatregelen en een goed gevoel voor verhoudingen en noodzakelijke steun voor kwetsbare mensen in de internationale golfslag. Tijd om in de ring te stappen en mee te doen nu er het hardst op aan komt, maar ook het speelveld glashelder is: een rechts kabinet met veel hobby’s, maar zonder enige toekomstvisie, een gedogende PVV met veel politieke vrijheid, een voortdurende dreiging van aantasting van burgerrechten en een Eerste Kamer in het front van deze maatschappelijke strijd met daardoor de meest geprofileerde en politieke positie in zijn geschiedenis.

De Eerste Kamer, maar nog eerder: de provinciale verkiezingen, worden het eerste terrein waarop de oppositie zijn tanden kan laten zien. Die noodzakelijke omslag van reflectie naar standpunten, van toetsen naar voorstellen en initiatieven, van tweederangs naar eersterangs, van techniek naar ideologie, van tribune naar schijnwerpers, kan vrijwel alleen door een buitenstaander met een fulltime commitment en strijdlust worden bereikt.  Ik wil me daarvoor kandideren.

PvdA met potentie

Al vanaf medio jaren 80 ben ik verbonden en actief binnen de PvdA. Telkens op de spannende momenten van herbezinning (Schuivende Panelen, 1987), reorganisatie (commissie Brouwer, 2001), politieke omslag (lid Partijbestuur, 2001-2005) en inhoudelijke vernieuwing (Brandende Kwesties, voorzitter commissie Zorg, 2004). De PvdA kan potentieel volgens mij nog steeds het beste antwoord geven op deze tijd: een brede volkspartij, een partij met veel bestuurlijke ervaring en tradities, ook lokaal, een partij die economie en sociaal goed weet te combineren, een partij met diepe en goede maatschappelijke wortels, een partij met een traditie van debat en ideeën.

De PvdA is een actieve waarden gedreven partij,  met waarden die nu ter discussie staan:  emancipatie, gelijke kansen, inzetten op sociale stijging van mensen, bescherming van zwakkeren, solidariteit, goede publieksdiensten voor iedereen. Maar: er is zeker nog veel nodig om dat elan weer terug te halen en vooral het ook weer te laten voelen aan de burgers van dit land. Nieuwe richtingen, hervormingsvoorstellen, andere concepten en inzichten zijn hard nodig, maar moeten ook harder en eenduidiger worden geuit. Debatten zijn mooi, maar plannen en tegenvoorstellen in alliantie met de samenleving zijn beter. Die kans ligt er, nu dit komende kabinet heel veel veranderingen die hard nodig zijn (pensioenstelsel, woonmarkt, huizenmarkt,milieu) laat liggen.

Zo’n hervormer ben ik altijd geweest: als strategie consultant, als ondernemer, als oprichter van de Denktank Public SPACE en als bestuurslid van diverse maatschappelijke instellingen (o.a. FC Utrecht, Visitatie Woningcorporaties) en dat kan ook heel goed vanuit het leiding geven aan de EK fractie. Ik zie deze komende lijsttrekkers verkiezingen binnen de PvdA, die mede op mijn voorspraak zijn geïntroduceerd en vastgelegd in de tijd dat ik in het partijbestuur zat, als dé manier om dat elan terug te brengen, een nieuwe start te maken en de leden van de partij te betrekken.

Nieuwe Koers voor het land

Op heel veel terreinen is een nieuwe aanpak, een nieuwe invalshoek en een nieuwe bestuursstijl nodig. Omdat ik van buiten de directe politiek kom, met tegelijk heel veel banden in samenleving en economie, kan ik hieraan bijdragen en ook frank en vrij zeggen wat er zou moeten gebeuren. Ik zie drie grote antwoorden op de politieke en maatschappelijke spanning van dit moment.

Om te beginnen: een betere internationale strategie waarin we het schijn liberalisme achter ons laten, maar ook veel kritischer zijn op Europa. Daarmee geven we de mensen het gevoel dat dit land mee kan in de wereld en zijn welvaart op peil kan houden. Een maximaal kiezen voor burgerschap, in bescherming van de rechtsstaat, maar ook qua bestuurlijke vernieuwing en het toelaten van burgers in een coproducerende rol in het publieke domein. Laat dat nu net het hoofdterrein van de Eerste Kamer zijn!

En het actief afbreken van de mechanismen die het openbaar bestuur naar binnen leiden, in plaats van naar buiten, zoals polderen, vage compromissen, teveel bestuurslagen, gebrek aan echte transparantie. Daarmee wordt Nederland sterker en socialer, een bindend land voor alle Nederlanders. Op al die terreinen heb ik bijgedragen aan het debat en gemerkt dat dit enorm leeft in vele sectoren, zoals zorg, volkshuisvesting, economie, energie, verzekeringen, bouw. Het wordt tijd dat meer binnen de politiek te brengen.

Ik ken de mogelijkheden en zie de kansen om op de hele breedte van het midden tot de (uiterste) linkerflank en nieuwe aantrekkelijke beweging op gang te brengen. Deze positie aan het front is voor de Eerste Kamer volstrekt nieuw en de PvdA heeft veel potentie in deze politieke strijd, maar moet zich herpakken, dat zijn bij uitstek momenten waarop ik ervaring heb en kan bijdragen. No guts no glory.

Daarom kandideer ik me voor het lijsttrekkerschap van de PvdA in de Eerste Kamer,

Utrecht, 7 oktober 2010,

Steven de Waal