Wijkontwikkeling: Niet naar elkaar wijzen

Op 12 december 2006 nam ik deel aan een ronde tafel debat over de stadsontwikkeling van Den Haag Zuidwest. Een van de andere deelnemers was Sybilla Dekker, ex-minister van VROM. Het was georganiseerd door drie woningcorporaties, naar aanleiding van het uitkomen van het boekje ‘Samen aanpakken’ (Ze voelden de politieke tijdgeest toen al goed aan, zou je zeggen). Maar juist over dat ‘samen’ ging het. Vooral in termen van ‘domeinen’ en ‘gebrek aan lef’. Er werd veel naar andere gewezen. Door welzijnswerk naar de politiek die geen meerjaren afspraken maakt. Door woningcorporaties naar zorginstellingen die geen nieuwe ontwikkeling van hun vastgoed toelieten. Door alle partijen naar het onderwijs dat inmiddels massaal deze ‘wijk’ van meer dan 60.000 inwoners heeft verlaten, maar ook hier weer naar de gemeente die dit ‘had moeten tegenhouden’.

Het is een niet-vrijblijvende constructie. Noblesse oblige. Dat is telkens weer de rode draad in het concept van de private organisatie met een publieke taak. Als dergelijke partijen in hun staatsreflexen blijven zitten en voor elk wissewasje en extra probleem naar de overheid of elkaar wijzen, zijn we slecht af. Het wordt tijd dat we de wijkaanpak behandelen als een tsunami ramp: aanpakken!