Een wonderlijk mooie plek: Amsterdam Zuid-Oost

Eind april begeleidde ik de heisessie van het nieuwe deelraadsbestuur van Amsterdam Zuid-Oost. Altijd boeiend om te zien hoe nieuwe (en oude) bestuurders met elkaar hun ambities, plannen en afspraken uit het collegeakkoord op een rij moeten krijgen en effectief moeten verdelen. Het lijkt er ook op alsof de heftiger politieke cultuur van dit moment termijnen van regeren steeds verder beperken, landelijk en lokaal, dus je moet tijdig een politieke planning maken wanneer welk resultaat bereikt moet zijn. De officiele 4 jaar die ervoor staat, is al kort, maar hij lijkt nu terug te gaan naar een effectieve 3 jaar. Ook ons kabinet vertoont er alle kenmerken van.

Het coalitiebelang in het laatste jaar is blijkbaar alleen nog het gezamenlijk voeren van een PR- en ‘luister’- campagne, regeren doe je alleen in de eerste drie jaar. Sommige kopstukken zijn zelfs met een interne politieke strijd in hun eigen partij bezig, eigenlijk zou je die met harde hand uit het kabinet moeten verwijderen. Om me te orienteren heb ik een halve dag door het stadsdeel gezworven. Een boeiende, kosmopolitische wereld ging voor me open. Ik denk dat het een van de meest veelkleurige stukken Nederland is en tegelijk ademt het op veel plekken ook een zekere zelfverzekerdheid en moderniteit: ‘Zo lossen wij de grote-stadsproblemen en de culturele verschillen op”. Fascinerend en verademend ten opzichte van het benepen karakter van het landelijk beleid.