Maatschappelijk ondernemerschap
Het belang van casuïstiek voor patiëntenorganisaties
Patiëntenbelangen behartig je met casussen. Niet met beleidsjargon.
In maart hield ik een lezing in de prachtige Martinikerk te Groningen. De drie noordelijke organisaties voor zorgbelang organiseerden een debat over de tweedeling in de zorg. Dit zijn provinciale organisaties gericht op ondersteuning van patiënten bij het uitoefenen van hun rechten op inspraak e.d. Kern van mijn betoog werd door hen treffend samengevat als ‘Loop maar eens van de gesprekstafel weg’, om aan te geven dat niet iedere bestuurder het overleg met patiëntenorganisaties even bereidwillig ingaat.
En soms is de maat vol. Ikzelf vond het erg wezenlijk hen duidelijk te maken, met vele praktijkgevallen uit mijn eigen familie- en vriendenkring en verhalen vanuit mijn jarenlange adviespraktijk, dat, ook beleidsmatig, niets sprekender is dan casussen. Dat is ook het terrein dat ze het beste kennen.
‘Loop maar eens van de gesprekstafel weg’
Voor dergelijke patiënten-insprekers dreigt een driedubbel gevaar: ze gaan meedoen aan beleids–speak, vervolgens verliezen ze daardoor hun natuurlijke achterban, maar tegelijk tellen ze in de echte beleidskamers toch niet mee. Terwijl, en dat is mijn professionele punt, diezelfde beleidsmakers weg zwemmen in hun eigen jargon en systemen en juist casussen nodig hebben om nog te begrijpen waar ze mee bezig zijn. De werkelijkheid uit zich in de casussen niet in de nota’s en het papier.
Zie ook de Kees Lunshoflezing van Arthur Docters van Leeuwen, lid van de Denktank, in Nieuwspoort.
