Disruptief burgerschapMaatschappelijk ondernemerschap
Zeilster Laura Dekker en de staatsmacht: What’s the problem?
In de afgelopen komkommerperiode is de case van Laura Dekker, een meisje van 13 jaar dat de wereld wil rondzeilen, eerst een grote mediahype en daarna een politiek issue geworden. Het laatste nieuws is nu dat het kabinet erover vergaderd heeft en dat de Raad voor de Kinderbescherming naar de rechter is gestapt om de ouders uit de ouderlijke macht te zetten. Alle staatsmacht, zoals inspecties, leerplichtwetten, jeugdzorgbevoegdheden, instituten en kabinetinvloed worden nu aangewend om dit ‘onheil’ te voorkomen. Aan de ene kant hebben we hier een zelfverzekerd, sterk geïntegreerd, zichzelf financierend, weloverwogen en avontuurlijk meisje met haar ouders. En aan de andere kant een staat die al zijn macht die de laatste jaren door het parlement is opgebouwd, vanwege de vele problemen rond bepaalde jongeren en het incidenteel falen van jeugdzorg, juist op deze burger inzet. Dit is precies waar ik nu al jaren zalen voor waarschuw: de groeiende macht van een staat ten opzichte van de private sfeer van burgers slaat juridisch altijd op ALLE burgers, terwijl de goedwillende en geïntegreerde burger (die vaak in die zalen zit) meent dat het vooral DE ANDER zal betreffen en nooit zichzelf.
De grote vraag is: wat rechtvaardigt of verklaart deze enorme politieke en juridische druk op deze ene burger? Ik zie niet veel rechtvaardigingsgronden. Dat komt vooral, omdat ik zo weinig SCHADE zie die dit kind ons, als land, als natie, als samenleving, aandoet. Sterker nog: het kan zelfs een inspirerend voorbeeld worden voor onze jeugd. Het is ook een zeer slecht voorbeeld van hoe het kabinet en semi-onafhankelijke instituten als inspectie en kinderbescherming, met haar groeiende macht op het gebied van jeugdzorg omgaat, en wellicht, even incidenteel, een reden om die bevoegdheden weer scherper te richten op waar het echt om gaat. Maar toch een poging:
Laura bedreigt de leerplicht
Laura is door de media teveel een voorbeeld geworden van een jonge leerling die wel eens wat anders wil. De leerplicht en daarmee ons primair en secundair onderwijs worden als instituut daardoor bedreigd. Terwijl we allemaal weten dat Laura op die reis haar persoonlijkheid heftiger en steviger zal ontwikkelen dan in ons op cognitie en conformiteit gerichte onderwijs. Het is het klassieke Nederlandse antwoord op normafwijkend gedrag: ‘Meneer, als iedereen dit deed…..’. Haar grootste probleem is dat het zo prominent in de krant gekomen is. Net als het omgekeerde ook een groot probleem is: de vele dropouts, ook op die leeftijd, waar we niks over horen of lezen en die dus ook voor de inspecties niet lijken te bestaan;
De permanente marketing van toezicht
De permanente marketing van toezicht: elke mediamieke case is een mogelijkheid de inspectie te profileren, te bewijzen dat ze nodig is, aan te geven dat ze over ons waakt. De bureaucratie benut de media om te overleven en groter te worden. Het tekent daarmee de opgefokte verstrengeling van politiek en bureaucratie met media, waarbij niemand meer een objectieve, deskundige of terughoudende rol speelt;
De staat als verzekeraar van levensgeluk
De verzekeringsmaatschappij: nu het zo publiek geworden is, voelt de staat zich geroepen (door wie?) zich verantwoordelijk te maken voor de afloop van dit avontuur; die is ongewis, Laura kan zelfs overlijden of gevangen worden genomen door piraten. Dan zal diezelfde publieke opinie zich afvragen waarom dit avontuur niet is tegengehouden. De staat als verzekeraar van al ons mogelijk (!) levensongeluk. In de media logica van nu valt daar niet onderuit te komen. Voor burgers en staat is dus helaas de beste strategie: ‘Wat niet weet, niet deert’.
Het persoonlijke is te politiek geworden
Heel veel mensen in bestuurlijke posities, ook dus ministers en directeuren-generaal, zouden hun eigen kind dit niet toestaan. Die persoonlijke – terechte – gevoelens rechtvaardigen nu – teveel – hun bestuurlijk handelen, ook al is dit vanuit staatsmacht geredeneerd buiten proportioneel en een verkeerde case;
Politiek christendom aan het werk
De staatssecretaris van Onderwijs en de minister van Jeugd en Gezin zijn beiden christelijk georiënteerd, zij vinden dit soort avonturen eng, dit soort ouders te los en vrijgevochten, en besluiten in te grijpen vanuit hun perceptie op een behoorlijk gezinsleven. Het is een ideologische strijd, mogelijk nog breder dan christelijk: het is provincialisme versus wereldburger, het is angst versus avontuur, het is betutteling versus emancipatie. De staat wordt dus niet ingezet om maatschappelijke grote jeugdproblemen op te lossen, maar om dit wereldbeeld op te leggen aan burgers. De scheiding van staat en kerk blijkt broos.
Ik weet het niet en zal er verder op studeren, ook omdat ik nu nader onderzoek doe in de public health rond jeugd. Het is zeer complex en intrigerend. Ik vermoed dat de casus Laura ons heel veel leert over de verhouding overheid – burger in Nederland anno 2009. Die spiegel is niet alleen prettig om in te kijken.
HP/De Tijd over dit blog
HP/De Tijd heeft gerefereerd aan het bovenstaande blog: ‘De column bevat ook pittige kritiek op de bemoeials van CDA en CU waar de PvdA nu mee in de regering zit. Het is een verademing om ook eens een geluid te horen uit het verlichte en liberale deel van de PvdA.’
Geachte mensen van PublicSPACE,
Laura is een TOPPER! Een uitzondering! En leert (zoals jullie in het artikel al aangeven) tijdens deze reis meer dan alle schoolkids van NL bij elkaar. Zij maakt haar droom waar en zet daar ook nog even een leuk wereldrecord bij neer!
Zij zal zich in de toekomst ECHT geen zorgen hoeven maken, dat zij niet bereikt in haar leven wat zij wil bereiken. Ze heeft van haar ouders waarden & normen geleerd en dat je het niet kadeau krijgt in het leven …. iets waar merendeel van de kids uit onze maatschappij eens een voorbeeld aan zouden moeten nemen (of liever gezegd hun ouders, qua opvoeding)!
Daarnaast heeft Laura ook altijd de volle liefde van haar ouders gekregen en steunen zij hun dochter in alles (maar wel redelijkerwijs). ‘Avonturier’ zit hen in het bloed!
“Wat als iedereen dit gaat doen?” … dat zal zeker nooit gebeuren, want bijna geen enkel kind van deze leeftijd KAN dit, maar Laura zeker wel en dat heeft zij toch maar mooi bewezen!!
Ik vind het schandalig dat ‘de hoge heren (?) van de “kinderbescherming (?)’ haar nu, 2 weken voor HAAR FEEST, weer op haar nek springen. En inderdaad …. laat men zich eens meer zorgen maken om kinderen die ECHT ontsporen en ECHT hulp nodig hebben, want daar zijn er heel veel van en die verdienen de aandacht (weliswaar op een juiste manier) waar Laura juist helemaal NIET op zat te wachten en ook helemaal NIET nodig had!
Ik hoop dat Laura HAAR FEEST krijgt over 2 weken en daar met volle teugen van kan/MAG genieten, want dat verdient ze dubbel en dwars (en haar naaste familie met haar!)
Groeten Mirjam
Helemaal eens met de schrijver! De behandeling die Laura heeft gekregen en de martelingen die ze heeft moeten ondergaan (alles door onze zogenaamde overheid) zijn hemeltergend en worden in de gehele wereld (behalve Nederland natuurlijk) met afschuw gadegeslagen. Laura heeft, als een moderne Anne Frank, uiteindelijk moeten onderduiken op St. Maarten en wordt thans nog steeds bedreigd met opsluiting in een inrichting (de moderne variant van het concentratiekamp) als ze het ook maar waagt een voet in Nederland te zetten.
Geen enkel woord van waardering namens de regering voor haar formidabele prestatie, geen onderscheiding uit handen van Koning Watermanagement – in plaats daarvan een publicatieverbod op positief nieuws, een film die werd geregisseerd door Jeugdzorg en daarom een heel vreemd beeld schetst van Laura en een boek dat met een jaar vertraging verschijnt omdat de overheid alles censureerde en dat nu ook alleen maar mondjesmaat, als ware het een illegaal en verboden boek, verkrijgbaar is via ondergrondse kanalen.
Waarin Nederland klein kan zijn – ik schaam me dat ik Nederlander ben!
Toch vind ik dat ook stil gestaan mag worden bij de enorme gevaren waar je op zee aan blootgesteld kunt worden. Dat moet beslist niet onderschat worden. Zou u uw eigen tienerdochter hieraan blootstellen? Stel de overheid was meegaand geweest en Laura had onverhoopt een zeemansgraf gekregen? Dan was het ook weer niet goed geweest…
Gelukkig dus maar, dat het goed is afgelopen!
Naar mijn idee moet het gewoon anders met het huidige onderwijs. Er dient ruimte te zijn voor passie zodat men zich optimaal kan ontwikkelen en gelukkig kan worden. De kwaliteiten van Laura zijn enorm. Niemand hoeft daar een voorbeeld aan te nemen maar mensen mogen ook geen belemmering voelen om hun lassie te volgen, hun droom.
Want om je passie, je droom te volgen heb je een op groei georienteerde mindset nodig. De mindset die Laura ook heeft. Zij weet gewoon dat als iets niet lukt je gewoon nog beter je best moet doen. Haar focus is op haar doel en op haar subdoelen. Je kan dit soort dingen alleen maar doen als je zeer gemotiveerd bent en dan ga je er volledig voor, je volgt je passie!
Iedereen kan dit, op verschillend terreinen, doen. Zorg dat je altijd je droom blijft volgen en durf ook te dromen! Geloof in je zelf, verzamel goede mensen om je heen die je steunen etc. etc.
Laat Laura een voorbeeld zijn voor wat mogelijk is, ook voor jou!
Kijk ook eens bij http://www.operationeducation.com Hopenlijk kan de overheid over 10 jaar anders met mensen met een passie omgaan, hun kwaliteiten koesteren i.p.v. te remmen!
Ik heb net Laura’s boek uit gelezen. En heb nu moeite om de juiste woorden te vinden. Ik ben onder de indruk van haar vastberadenheid, kunde en heb genoten van haar belevenissen. Maar met tranen in mijn ogeb heb ik gelezen over de tegenwerking die ze heeft moeten ervaren. Van een vadertje staat die is doorgeschoten in zijn zorgplicht. Van mensen die in een systeem werken en niet meer in staat zijn onderscheid te maken. Die niet meer begrijpen dat het systeem de mens moet dienen en niet andersom. Die zijn vergeten dat het leven een reis is, met al zijn onzekerheden onderweg. Mensen die bang zijn om afwijkingen toe te staan, die alles willen kaderen en reguleren. En die ons hoogste goed, het recht om als mens zelf te bepalen wat je denkt, gelooft en voor in wil zetten, ondergeschikt heeft gemaakt aan regeltjes. Een vorm van onderdrukking die een fascistische staat niet zou misstaan.
Hulde Laura – grote klasse – je bent een voorbeeld (of je nou wilt of niet;-))
Wat brengt deze denktank voort:
de leerplichtwet is er niet voor eigenwijze kinderen van rijke ouders.
Van dit soort bestaan er heel wat in het rijke Nederland en die mogen dus lak hebben aan school (ze leren immers veel meer op hun zelfgekozen levenspad).
Wil jij als jongste mens naar Mars, Floris van 8? Dan moet je nu van school af, sponsors vinden, en je eigen lijn trekken. Op school wordt je alleen maar geremd in je mogelijkheden.
Goh, Femke van 11, wat goed dat jij de eerste wil zijn die naar de bodem van de midatlantische rug wil duiken. Fuck de school, fuck de overheid! Dat zijn toch allemaal betuttelende fossiele Christenen die jou hun geloof willen opdringen. Gewoon doen waar je zin in hebt, girrrlpowerrrr!
@Philip,
Laura heeft geen rijke ouders. Ze had ook vooraf al bewezen over uitzonderlijke zeilvaardigheden te beschikken. Onder andere oversteekjes naar Engeland. Maar van welke kant je het ook bekijkt ik denk niet dat het in orde is mensen tegen elkaar op te zetten en dusdanig de stuipen op het lijf te jagen dat men voor zijn eigen leven angst moet hebben. Zodat men zich uit angst genoodzaakt ziet hals over kop nog een keer half om de aarde te zeilen naar New zealand. Het is ook niet in orde als de Nederlandse staatsmacht daar achter zit.
Elke solo-omzeiing van onze aarde is uitzonderlijk. Ook die van Laura en dat mogen wij als Nederlanders rustig zeggen en onze respekt daarover uitspreken. In het bijzonder als de staat dat niet doet.